Gdy moja teściowa dowiedziała się, że moja mama przyjmuje od nas pieniądze, przy jednoczesnym pomaganiu przy dziecku, wyraziła swoje skrajne oburzenie tym faktem. Mąż natychmiast stanął w obronie mojej mamy, przypominając, że ona sama odmówiła nam pomocy, gdy o nią prosiliśmy. W konsekwencji rodzice powinni uzyskany przez małoletniego dochód doliczyć do swoich dochodów. W przepisach ustawowych jest brak przeciwwskazań, aby dochody z najmu osiągane przez małoletnich opodatkować na zasadach określanych jako podatek ryczałtowy w wysokości 8,5%. Biorąc pod uwagę okoliczność, że dochody te podlegają Dodatek z tytułu samotnego wychowywania dziecka w wysokości: 170 zł miesięcznie na dziecko, nie więcej jednak niż 340 zł na wszystkie dzieci; w przypadku dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności kwotę dodatku zwiększa się o 80 zł na dziecko, nie więcej Witam. Miałam przyznany kinderzuschlag na 5 miesięcy. Ostatnie pieniądze mam otrzymać w połowie listopada 2016, a wohngeld mam przyznany do grudnia 2016. A do tego jestem w 33 tygodniu ciąży. I tu moje pytanie czy mogę składać juz kolejny antrag tak żeby mieć ciągłość czy w tym roku już nie mogę się starać o to? Nowy okres wypłat świadczenia z programu Rodzina 500+ rozpocznie się 1 czerwca 2023 roku. Świadczenie wypłacane jest bezpośrednio na konto wskazane przez rodzica. Cała kwota na wszystkie dzieci wpływa w ramach jednego przelewu, zawsze w tym samym dniu miesiąca. Termin wypłaty 500 plus w okresie rozliczeniowym 2022/2023 zależy od Prawa, zmiana nazwiska dziecka, alimenty. Ojczym nie ma władzy rodzicielskiej, ale ma pewne prawa do dziecka. Zależą m.in. od tego, czy poślubił jego matkę. Relację ojczym-dziecko reguluje polskie prawo. Ojczym, zgodnie z definicją ze Słownika Języka Polskiego PWN, to mąż matki w stosunku do jej dzieci z poprzedniego małżeństwa. HGvV. Samo prawo nie stawia zbyt wielu warunków dla kandydata na rodzica. Jednak w praktyce adoptować mogą Ci rodzice, którzy mają odpowiednie kwalifikacje moralne, psychologiczne i co nie mniej ważne mogą zapewnić dziecku godziwy byt. Oceny przysposabiających dokonują ośrodki adopcyjne i sądy. Co mówi prawo?Przysposabiającym może być tylko osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych, a więc osoba pełnoletnia, która nie została ubezwłasnowolniona. Minimalny wiek osoby przysposabiającej dziecko w zasadzie wynosi lat 18, gdyż w tym wieku uzyskuje się pełnoletność, a dla kobiet, które uzyskały pełnoletność przez zawarcie małżeństwa - lat prawo krajowe nie przewiduje górnej granicy wieku dla osoby pragnącej przysposobić dziecko. Jednakże zgodnie z § 2 między przysposabiającym a przysposobionym powinna istnieć „odpowiednia różnica wieku”. To sąd rozstrzyga w każdym przypadku, kiedy ta różnica jest wystarczająca. Przyjmuje się, że jest to maksymalnie 40 powinien także posiadać odpowiednie kwalifikacje osobiste. Te kwalifikacje sprawdzi ośrodek adopcyjny w trakcie zapoznawania się z życiorysem kandydata na rodzica, jego trybem życia i przede wszystkim poprzez bezpośredni kontakt z pracownikami placówki i również serwis: AdopcjaPrzykładowe kwalifikacje osobiste przyszłego rodzica adopcyjnego można znaleźć w art. 9 Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci, której Polska jest należy zwracać przede wszystkim na: osobowość, stan zdrowia psychicznego i fizycznego, zdolność do wychowania dziecka, sytuację rodzinną, motywy wystąpienia o przysposobienie, przyczyny, dla których o przysposobienie ubiega się tylko jedno z małżonków, a nie oboje wspólnie przekonania religijne zarówno kandydata jak i organizowaniu zastępczego środowiska rodzinnego dla dziecka należy natomiast zapewnić: ciągłość w wychowaniu dziecka, tożsamość dziecka w sferze: etnicznej, religijnej, kulturowej i na rodziców adopcyjnych muszą posiadać opinię kwalifikacyjną oraz świadectwo ukończenia szkolenia organizowanego przez ośrodek adopcyjny. Szkolenie takie jest również: Szkolenie dla rodziców adopcyjnychTyle prawo mówi o kandydatach na rodziców. Sami zainteresowani muszą jeszcze często dotrzeć do osób trzecich, bez których zgody nie można skutecznie przeprowadzić procesu adopcyjnego. Zgody osób trzecichKonieczne jest: uzyskanie zgody od rodziców naturalnych przysposabianego dziecka, oczywiście o ile nie są ubezwłasnowolnieni. Nie trzeba starać się o zgodę rodzica, z którym w związku z trudnymi do przezwyciężenia przeszkodami nie można się porozumieć, ani o zgodę ojca, którego ojcostwo ustalił sąd, a władza rodzicielska nie została ojcu przyznana. zgoda opiekunów prawnych dotychczas sprawujących pieczę na dzieckiem, gdy nie pozostawało pod władzą rodzicielską. W trakcie procesu adopcyjnego sam ośrodek zatroszczy się o wyrażenie takiej zgody. zgoda małżonka osoby przysposabiającej, chyba że jest on całkowicie ubezwłasnowolniony, albo gdy porozumienie z nim napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Tyle prawo, a w praktyce?Przysposobić może małżeństwo zarówno posiadające dzieci jak i bezdzietne, samotna kobieta, rozwodnik z dzieckiem, wdowiec czy rozwódka. Nie ma sztywnych reguł określających stan cywilny kandydatów na rodzica, ani jego sytuacji rodzinnej - te są natomiast przedmiotem swobodnej oceny pracowników ośrodka i sądu dokonywanej pod kątem zdolności rodzica do należytego wywiązywania się z jednak pamiętać, że wspólnie adopcji mogą dokonać tylko pozostające w związku partnerskim nie mają takiej możliwości. Ośrodki opiekuńcze oraz sądy oceniają także sytuację materialną potencjalnych rodziców. Cele majątkowe nie są jednak najważniejsze, musi im choćby towarzyszyć chęć stworzenia dziecku domu i zastąpienia rodziców. Adopcja nie może być lekiem na kryzys małżeńskiDo zadań psychologów należy stwierdzenie, czy adopcja nie jest tylko sposobem na złagodzenie kryzysu trawiącego małżeństwo bezdzietnej pary. Przysposabiający wspólnie muszą jednakowo chcieć powiększenia rodziny i w równym stopniu zapewnić dziecku dom i opiekę. W każdym przypadku bada się bowiem dobro dokonaniu adopcji pomogą Ci ośrodki adopcyjno-opiekuńcze - Baza ośrodków na terenie Polski Pożyczki online do 10000 złChcę pożyczyćOstatnio zawnioskował: František, PrahaPanFrantišek Dziś o 02:53 zawnioskowało4000 zł. Dlaczego wnioskować o pożyczkę onlineSzybkie załatwienie Wnioskuj o pożyczkę na podstawie łatwego uzupełnienia formularza. Bez zbędnych formalności Pożyczkę załatwisz szybko i łatwo online. Dyskretnie Podczas wnioskowania zachowujemy całkowitą dyskrecję i profesjonalność. Bez poręczyciela Żeby uzyskać pieniądze, nie potrzebujesz żadnego poręczyciela. Reakcje zadowolonych klientówPrzeczytaj opinie naszych zadowolonych klientów. "Przy online pożyczce najbardziej mnie pocieszyło szybkie załatwienie bez zbytecznego długich formalności, zamiast tego szybkie, proste i lojalne metody." Jak uzyskać pożyczkę w 3 krokach 1 Uzupełnij prosty to szybkie i proste. Wypełnij nieobowiązkowy formularz i uzyskaj więcej informacji o pożyczce. 2 Skontaktuje się z tobą provider się z tobą provider pożyczki i razem skonsultujecie szczegóły. 3 Gotowe, otrzymasz informacje o wynikuPo podpisaniu umowy pieniądze zostaną wysłane na twój rachunek. Dziś zawnioskowało już 12 klientovNie wahaj się i wypróbój to również ty!Częste pytania klientówCzy muszę mieć poręczyciela? Każdy wniosek jest oceniany indywidualnie. W niektórych przypadkach uzyskanie pożyczki online nie jest uwarunkowane poręczycielem lub nawet zatrzymaniem nieruchomości. Ile mogę pożyczyć? Wysokość pożyczki oraz okres jej spłaty można ustalić w nieobowiązkowym formularzu online. Po spłacie pożyczki i po następnym wnioskowaniu można się z providerem umówić na wyższej pożyczce. Czy mogę uzyskać pożyczkę, nawet gdy mam zapis w bazach? Zapis w bazach może również zaistnieć z powodu opóźnienia spłaty o parę dni albo zapomnienia o spłacie niektórych rachunków. Z tego powodu każdy wniosek oceniamy indywidualnie i szansę na uzyskanie pożyczki mają nawet klienci z zapisem w rejestrach dłużników. Pani Agnieszka z Warszawy samotnie wychowuje 10-letniego syna. Z jego ojcem, zawodowym żołnierzem, rozwiodła się dwa lata temu. Sąd jako miejsce pobytu chłopca ustalił dom matki, zobowiązał też ojca do comiesięcznego płacenia alimentów w wysokości 1 tys. zł. – Do tej pory nie było większych kłopotów z płatnościami, choć byłemu mężowi nie raz, nie dwa zdarzało się przesłać pieniądze parę dni po terminie. Nie robiłam z tego problemu – opowiada pani Agnieszka. W sierpniu ojciec zabrał chłopca na miesięczne wczasy. Wspólnie ze swoją matką, babcią dziecka, pojechali nad morze, gdzie wypoczywali w wynajętym domku. – Były mąż oświadczył, że za sierpień alimentów płacić nie zamierza. Tłumaczył, że skoro zabrał syna na cały miesiąc, to nie ponoszę kosztów jego utrzymania, a zatem nie musi płacić – relacjonuje pani Agnieszka. Adwokat Arkadiusz Matusiak z kancelarii Bird & Bird mówi, że zgodnie z wyrokiem sądu ojciec ma obowiązek płacić na dziecko niezależnie od tego, czy zabrał je na wakacje czy nie. – Jeżeli w sentencji wyroku zawarte jest rozstrzygnięcie, że ma płacić do ustalonego dnia i wyrok nie zawiera żadnego wyłączenia, np. z wyjątkiem miesiąca, w którym ojciec osobiście sprawuje opiekę nad dzieckiem, to musi zapłacić całą zasądzoną kwotę – tłumaczy adwokat. – Mimo że ponosił koszty utrzymania dziecka na wakacjach. Stała wysokość opłat na dziecko Sędzia Maja Smoderek, rzecznik stołecznych sądów, wyjaśnia, że przepisy nie zabraniają przyznawać alimentów tylko na część miesięcy w roku. Niezależnie od tego, kto opiekował się dzieckiem, trzeba zapłacić alimenty w zasądzonej wysokości. – Ale nie wydaje się takich orzeczeń – zastrzega sędzia Smoderek. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Dodaje, że choć alimenty to świadczenie przyznawane na określony czas, to dotyczą ciągłego utrzymania osoby. – Jeżeli w lipcu dziecko wyjeżdża na obóz, to nie znaczy, że zapłacono za niego z lipcowych alimentów, które byłyby z tego tytułu większe. Jego koszt rodzic pokrył z wypłaconego wcześniej świadczenia. Podobnie jest we wrześniu, gdy szkolne wydatki na dzieci są duże. Wtedy nie zwiększa się kwoty alimentów – zwraca uwagę sędzia Smoderek. Nawet jeśli w danym miesiącu dziecko trafi pod opiekę drugiego rodzica, to nie znaczy, że kwoty związane z jego utrzymaniem znikają. Czynsz związany z większym mieszkaniem nie zmienia się, za Internet też trzeba płacić cały rok, niezależnie od tego, czy dziecko w danej chwili przebywa w domu czy nie. Sędzia podkreśla, że jeśli przed orzeczeniem wysokości alimentów rodzice umówią się, że w roku trzy miesiące dziecko spędza u tego, które płaci alimenty, może to zostać uwzględnione w miesięcznych ratach tego świadczenia. Były mąż pani Agnieszki mimo gróźb zapłacił połowę zasądzonej kwoty. O resztę dopomniał się u niego komornik. Tytułowi egzekucyjnemu sąd nadaje bowiem klauzulę wykonalności z urzędu i doręcza tytuł wykonawczy wierzycielowi (art. 1082 kodeksu postępowania cywilnego). Sprawa dla komornika Jak zauważa Arkadiusz Matusiak, w każdej sprawie o alimenty sąd, zasądzając je z urzędu, nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do przyszłych rat oraz co do maksymalnie trzech miesięcy przed wniesieniem pozwu (art. 333 Pani Agnieszka z wyrokiem sądu poszła zatem do komornika. Co robi on w takiej sytuacji? – Niezapłacenie całych czy części alimentów oznacza, że wierzyciel uchyla się od obowiązku alimentacyjnego. Wtedy inicjujemy postępowanie egzekucyjne. Jest ono wszczynane na wniosek wierzyciela – mówi Robert Damski, rzecznik Krajowej Rady Komorniczej. Dodaje, że to na dłużniku ciąży obowiązek udowodnienia, że dopełnił obowiązku zapłaty świadczenia orzeczonego przez sąd. – Komornika nie interesuje wyjaśnienie rodzica, że utrzymywał dziecko w danym miesiącu i nie zapłaci za ten czas alimentów. Dla niego ważny jest wyrok. Jeśli orzeczono, że alimenty mają być płacone co miesiąc, to gdy nie zostały wpłacone, wszczynamy egzekucję – tłumaczy Robert Damski. I dodaje, że pieniądze to nie wszystko. Obowiązkiem rodzica jest dbanie o dziecko, w tym także zabieranie go na wakacje. Potrącenia z żołdu Pani Agnieszka mówi, że nie chce, by podobne sytuacje jak w tym roku spotykały ją w przyszłości. – Wystąpię do armii, w której służy mój były mąż, by to ona zamiast niego wypłacała mi alimenty – mówi. – Do żołnierzy zawodowych stosuje się art. 87, 871 i art. 88 kodeksu pracy. Te przepisy dopuszczają możliwość egzekwowania z ich uposażeń zasądzonych alimentów – wyjaśnia Ministerstwo Obrony Narodowej. Oznacza to, że potrącenia są dokonywane na podstawie: tytułu wykonawczego opatrzonego klauzulą wykonalności, wyroku sądowego dostarczonego przez sąd, żołnierza lub współmałżonka, zajęcia wynagrodzenia za pracę dostarczonego przez komornika bądź dobrowolnej zgody żołnierza. Rodzicom adopcyjnym przysługuje prawo do urlopu macierzyńskiego aż do ukończenia przez dziecko siódmego roku życia. Dzięki temu niemowlę uzyskuje niezbędną opiekę, a starsze dziecko ma możliwość przyzwyczajenia się do nowej rodziny. Urlop wychowawczy udzielany jest na takich samych zasadach jak w przypadku rodziców biologicznych. Urlop macierzyńskiZgodnie z Kodeksem pracy osoba, która przyjęła dziecko na wychowanie i wystąpiła do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia dziecka, ma prawo do urlopu na warunkach urlopu urlopu zależy od liczy przyjętych dzieci:- w przypadku przyjęcia jednego dziecka – wynosi on 20 tygodni;- w przypadku jednoczesnego przyjęcia dwojga dzieci - 31 tygodni;- w przypadku jednoczesnego przyjęcia trojga dzieci - 33 tygodnie;- w przypadku jednoczesnego przyjęcia czworga dzieci – 35 tygodni;- w przypadku jednoczesnego przyjęcia pięciorga i więcej dzieci - 37 urlopu mama i tata adopcyjni mogą skorzystać aż do ukończenia przez dziecko siódmego roku życia. W przypadku dziecka, w stosunku do którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego, urlop przysługuje nie dłużej niż do ukończenia przez nie dziesiątego roku dziecku w chwili przyjęcia na wychowanie brakuje np. kilku tygodni do ukończenia siódmego roku życia, pracownikowi przysługuje urlop w minimalnym wymiarze 9 adopcyjni mają także prawo do dodatkowego quasi-maierzyńskiego urlopu. W tym celu muszą u pracodawcy złożyć wniosek o udzielenie dodatkowego urlopu w terminie 7 dni przed jego dodatkowy należy wykorzystać zaraz po urlopie quasi-macierzyńskim. Warto pamiętać, iż prawo do urlopu dodatkowego nie zależy od ukończenia przez dziecko siódmego (lub dziesiątego) roku życia. Wymiar dodatkowego urlopu macierzyńskiego w 2012 i 2013 r. to maksymalnie 4 tygodnie. Jest on więc taki sam zarówno dla rodziców, którzy przyjęli jedno dziecko, jak i dla tych, którzy adoptowali jednocześnie kilkoro maluchów. Wyjątkiem są rodzice, którzy mają prawo jedynie do minimalnego dziewięciotygodniowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego. Dla nich wymiar dodatkowego urlopu wynosi 2 2014 r. dodatkowy urlop na warunkach urlopu macierzyńskiego będzie wynosił:- do 6 tygodni - w przypadku adopcji jednego dziecka;- do 8 tygodni - w przypadku adopcji dwojga i więcej dzieci;- do 3 tygodni - w przypadku rodziców adopcyjnych, którym przysługuje urlop quasi-macierzyński w minimalnym wymiarze 9 tygodni. Urlop ojcowskiPrawo do urlopu ojcowskiego mają również ojcowie adopcyjni. Uprawnienie takie przysługuje im do upływu 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia orzekającego przysposobienie i nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko siódmego roku życia (lub do dziesiątego roku życia w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego).W 2012 r. wymiar urlopu dla ojców adopcyjnych wynosi 2 2011 r. był to 1 również: Urlop ojcowski dla rodziców adopcyjnych od stycznia 2011 adopcyjny, który chce skorzystać z urlopu powinien wystąpić do pracodawcy z pisemnym wnioskiem w terminie nie krótszym niż siedem dni przed planowaną datą urlopu. Pracodawca nie ma prawa odmówić ojcu udzielenia urlopu. Urlop wychowawczy dla rodziców adopcyjnychZasady udzielania urlopu wychowawczego dla rodziców adopcyjnych są takie same jak w przypadku rodziców do urlopu wychowawczego przysługuje zatem rodzicom adopcyjnym zatrudnionym przez co najmniej sześć miesięcy. Wymiar urlopu to maksymalnie 3 go wykorzystać do ukończenia przez dziecko 4. roku życia (w przypadku dziecka niepełnosprawnego do 18. roku życia).Urlop udzielany jest na wniosek pracownika i może być wykorzystany najwyżej w 4 lub opiekunowie dziecka spełniający warunki do korzystania z urlopu wychowawczego mogą jednocześnie korzystać z takiego urlopu przez okres nieprzekraczający 3 również serwis: Adopcja Adopcja dziecka to bardzo skomplikowany i długotrwały proces. Aby zdobyć prawa rodzicielskie, przyszli rodzice muszą spełnić szereg formalności adopcyjnych. Ale to nie koniec problemów. Nie bez znaczenia pozostaje także aspekt psychologiczny, a czasem nawet etyczny, jak np. w przypadku adopcji ze wskazaniem. Zobacz co powinieneś wiedzieć, zanim staniesz się rodziną zastępczą dla dziecka. W Polsce rocznie adoptowanych jest ok. 3 tys. dzieci. To niewiele, jeśli weźmie się pod uwagę, że w domach dziecka czeka na rodziców 20 tys. dzieci. Jednak większość z nich ze względu na nieuregulowaną sytuację prawną nie może być przysposobiona. Pary zainteresowane adopcją dziecka najczęściej starają się o noworodki lub niemowlęta, aby jak najdłużej cieszyć się ich dzieciństwem, a także w obawie przed złymi doświadczeniami dziecka. Dla tych, które w naszym kraju nie znalazły rodziców, szansą na normalne życie jest adopcja zagraniczna. Zwykle trafiają do niej dzieci powyżej 7. roku życia, chore, opóźnione w rozwoju, obciążone genetycznie, np. chorobą psychiczną, oraz liczne rodzeństwa (rodzeństwa się nie rozdziela). Niestety adopcji zagranicznych z roku na rok jest coraz mniej. Z artykułu dowiesz się: Jakie są rodzaje adopcji? Czy każde dziecko mieszkające w odrodku adopcyjnym może zostać adoptowane? Jakie dzieci mają najmniejsze szanse na adopcję? Jak rodzice adopcyjni są przygotowywani do rodzicielstwa? Kto może starać się o adopcję dziecka? Z jakimi problemami borykają się dzieci przysposobione? Jak wyglądają procedury adopcyjne? Jakie zagrożenia niesie za sobą adopcja ze wskazaniem? Kiedy powiedzieć dziecku, że zostało adoptowane? Jakie są formy opieki zastępczej? Jak załatwić formalności związane z adopcją? Jakie są rodzaje adopcji? Są dwie drogi adopcji: częstsze, popierane przez psychologów i pedagogów, przysposobienie konwencjonalne, czyli przez ośrodek adopcyjno-opiekuńczy, oraz budzące kontrowersje przysposobienie bezpośrednie, gdy matka sama decyduje, komu oddać dziecko (adopcja ze wskazaniem). Większość specjalistów twierdzi, że adopcja ze wskazaniem niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw, więc są jej przeciwni. Rodzi podejrzenie, że w grę wchodzą pieniądze, czyli po prostu handel dziećmi. Bo rodzice biologiczni kontaktują się z adopcyjnymi, spotykają się w sądzie, znają ich dane osobowe, podczas gdy w zwykłej adopcji rodzice przysposabiający pozostają anonimowi dla rodziców naturalnych. Czy każde dziecko mieszkające w ośrodku adopcyjnym może zostać adoptowane? Adoptować można tylko dziecko opuszczone, czyli takie, którego biologiczni rodzice zmarli albo żyją, ale zrzekli się władzy rodzicielskiej lub też sąd ich tego prawa pozbawił. Najlepiej, kiedy matka, która nie jest w stanie i nie chce zajmować się wychowywaniem dziecka, zdecyduje się na oddanie go zaraz po porodzie, gdyż skraca to oczekiwanie malucha na nowych rodziców. Decyzja o powierzeniu dziecka musi być przemyślana, ponieważ jej konsekwencje będą nieodwracalne. Dlatego kobieta, która zostawiła dziecko, może w ciągu 6 tygodni zmienić zdanie. Dla kandydatów do przysposobienia znaczy to tyle, że nie ma żadnej możliwości na adoptowanie dziecka przed ukończeniem przez nie 6. tygodnia życia. Wszelkie wcześniejsze umowy z matką, nawet na piśmie, nie są wiążące. Nie ma też żadnej możliwości zawarcia wiążącej prawnie umowy podczas ciąży, co praktykuje się np. w Stanach Zjednoczonych. Jakie dzieci mają najmniejsze szanse na adopcję? Czasem okazuje się, że problem, który wydawał się beznadziejny dla rodziców biologicznych, daje się rozwiązać i dziecko wraca do własnej rodziny. Jeśli jednak po upływie ustawowego terminu rodzice nadal chcą zostawić dziecko, dochodzi do zrzeczenia się praw rodzicielskich (tzw. zrzeczenie blankietowe). Wtedy niemowlę jest wolne i w ciągu kilku dni za pośrednictwem ośrodka adopcyjnego może trafić do nowej rodziny, gdzie czeka na rozprawę adopcyjną. Czytaj: Pozbawienie praw rodzicielskich - kiedy ma miejsce? Nie można adoptować dzieci porzuconych (dotyczy to też dzieci znajdowanych w tzw. oknach życia), dopóki nie zostanie ustalona ich tożsamość. Dlatego droga do adopcji tych dzieci jest szczególnie długa. Sprawy o pozbawienie władzy rodzicielskiej potrafią ciągnąć się latami, gdy rodzice zaniedbujący dziecko nie chcą zrzec się praw i nie robią wystarczająco dużo, by odpowiedzialnie się nim zająć. Tymczasem im wcześniej dziecko zostanie adoptowane i otoczone miłością, tym większa szansa, że uda się je ustrzec przed skutkami choroby sierocej. Jednak odbieranie rodzicom dziecka jest zawsze rozwiązaniem ostatecznym. Jeśli istnieje szansa na poprawę sytuacji rodzinnej, sąd ogranicza rodzicom prawa, a nie pozbawia ich. Dziecko, które ma 13 lat, musi samo zgodzić się na adopcję. Jak rodzice adopcyjni są przygotowywani do rodzicielstwa? Zadaniem ośrodków adopcyjno-opiekuńczych jest znalezienie dla dziecka jak najlepszych rodziców. Służy temu, najczęściej 9-miesięczny, system weryfikacji i szkoleń. W tym czasie psycholodzy i pedagodzy sprawdzają predyspozycje kandydatów na rodziców, czy są w stanie zapewnić dziecku nie tylko byt materialny, ale także emocjonalne poczucie bezpieczeństwa, oraz przygotowują ich do bycia rodzicami adopcyjnymi. W Polsce prawo zezwala na adopcję dziecka osobom samotnym. Jednak ze względu na to, że właściwy rozwój dziecka gwarantuje pełna rodzina, lepszymi kandydatami są małżeństwa. Podczas wstępnej rozmowy kandydaci przedstawiają motywy swojej decyzji i preferencje związane z dzieckiem – jedni chcą adoptować tylko niemowlę, innym zależy głównie na tym, by w rodzinie biologicznej nie było uzależnień czy chorób genetycznych. Kto może starać się o adopcję dziecka? Czas oczekiwania na dziecko waha się od roku do kilku lat. O adopcję mogą się starać pary, które mają przynajmniej 5-letni staż małżeński. Dlaczego? Według statystyk w pierwszych 5 latach notuje się najwięcej rozwodów. Pracownicy ośrodków podkreślają, że nie chodzi o to, żeby rzucać potencjalnym rodzicom kłody pod nogi, ale żeby już raz opuszczonemu dziecku zapewnić stabilność rodzinną. Różnica wieku pomiędzy przyszłymi rodzicami a dzieckiem nie może przekraczać 40 lat. Rodzice powinni być wolni od nałogów, mieć stałe dochody, dobrą opinię z pracy. Wymagane jest zaświadczenie lekarskie o leczeniu bezpłodności. Ale każdy przypadek traktowany jest indywidualnie. Podczas szkolenia pracownicy ośrodka uświadamiają kandydatom, że zajęcie się dzieckiem, pokochanie go bezwarunkowo będzie wymagało od nich dużego wysiłku. Z jakimi problemami borykają się dzieci przysposobione? Każde dziecko porzucone jest w jakiś sposób okaleczone psychicznie. Nawet to, które zostało oddane w niemowlęctwie. Matka takiego dziecka najczęściej przez całą ciążę była w stresie, często piła albo brała narkotyki, źle się odżywiała, pracowała ponad siły. Wszystko to odciska w psychice dziecka pewne piętno. Skutki mogą być różne i zależą od rodzaju traumy, skali oraz czasu trwania zjawiska, wrażliwości dziecka. Agresja, brak umiejętności nawiązywania emocjonalnych więzi, które się tworzą między biologicznymi rodzicami a dzieckiem, nieumiejętność funkcjonowania w grupie – to problemy, z którymi trzeba będzie się zmierzyć. Dziewięć miesięcy to czas na przemyślenie decyzji. Trzeba mieć pewność, że nie odtrąci się dziecka, gdy pojawią się pierwsze kłopoty. Ogromnym wsparciem dla niepewnych są warsztaty psychologiczne, także spotkania z rodzicami, którzy już wcześniej adoptowali dzieci. Czytaj: Prawa dziecka - jakie prawa mają dzieci? Dr Aleksandra Piotrowska, psycholog dziecięcy, prodziekan Wyższej Szkoły Pedagogicznej ZNP w Warszawie Choroba sieroca hamuje rozwój dziecka. Właściwe funkcjonowanie człowieka w życiu, w szkole, grupie rówieśniczej, rodzinie, pracy zawodowej zaczyna się od szczęśliwego dzieciństwa. Szczególne znaczenie ma okres najwcześniejszy. Rodzące się między niemowlęciem a kochającymi rodzicami przywiązanie daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, które jest tak samo ważne jak inne podstawowe jego potrzeby. Dziecko, czując się kochane i bezpieczne, coraz śmielej poznaje świat, obserwuje, dotyka. Zdobywa nowe wiadomości i sprawności, rozwija swoją inteligencję. Wychowanie poza rodziną, w różnych ośrodkach opiekuńczych, albo w rodzinie patologicznej, w której dziecko poza jedzeniem nie dostaje nic, uniemożliwia nawiązywanie więzi emocjonalnych, wzmaga poczucie lęku, zagubienia, samotności. Rozwija się choroba sieroca, jak określa się zespół objawów, które są skutkiem braku miłości. Dziecko wolniej rośnie, za mało waży, jest mniej sprawne fizycznie niż rówieśnicy. Ma słabą odporność, więc częściej choruje. Wolniej przebiega jego rozwój zdolności poznawczych, ma gorszą koncentrację, spostrzegawczość, kłopoty z analitycznym myśleniem, zapamiętywaniem i kojarzeniem faktów, w rezultacie wolniej się uczy, począwszy od okresu niemowlęcego aż po dorosłe życie. W skrajnych przypadkach może dojść do upośledzenia umysłowego. Zaburzona też zostaje sfera emocjonalno społeczna. Okazuje się, że nie wystarczy być człowiekiem, żeby umieć kochać, współczuć, przeżywać. Musimy się tego wszystkiego nauczyć w kontakcie z czułą, kochającą osobą. Gdy takiej opieki nie dostajemy, to jesteśmy w pewnym stopniu upośledzeni emocjonalnie. Proste emocje daje biologia, więc osoba z głęboką chorobą sierocą odczuwa zadowolenie, niezadowolenie, złość, gniew, strach, ale tych bardziej wyrafinowanych, które nazywamy uczuciami, już nie. One automatycznie się nie pojawiają. Dzieci z chorobą sierocą są apatyczne, obojętne, jest im wszystko jedno, co się z nimi dzieje, albo agresywne, zbuntowane. Czasem choroba może objawiać się autoagresją – maluch gryzie palce, wyrywa sobie włosy, uderza główką o podłogę, starsze dziecko okalecza się w celu zwrócenia na siebie uwagi, przytulenia, opieki i troski. Z upośledzeniem odczuwania idzie w parze niski poziom socjalizacji. Osoby z chorobą sierocą nie radzą sobie z kontaktami z innymi ludźmi, nie potrafią funkcjonować w grupie. Jeśli nawet próbują stworzyć stałe więzi, to najczęściej bezskutecznie, związki się rozpadają. Rozwój i skutki choroby sierocej zależą od czasu jej trwania. Jedynym sposobem, żeby ją zatrzymać, jest jak najszybsze otoczenie opuszczonego dziecka opieką rodzinną. Trzeba wiedzieć, że wychodzenie z choroby jest procesem długotrwałym, wymaga od rodziców cierpliwości i wiedzy, jak sobie z tym radzić. Zwykle potrzebna jest pomoc psychologa. Jak wyglądają procedury adopcyjne? Nasze prawo dopuszcza procedurę, w której matka biologiczna sama znajduje dla dziecka rodziców. Do niedawna adopcja ze wskazaniem była wykorzystywana tylko w obrębie rodziny, np. umierająca matka chciała, żeby dzieckiem zajęła się jej siostra. Obecnie, na wzór krajów zachodnich, coraz częściej korzystają z niej osoby, które nie są spokrewnione. Szacunkowo ten sposób przysposobienia wybiera ok. 1000 rodzin rocznie, czyli co trzecia adoptująca dziecko. Często są to pary, które zostały odrzucone w ośrodku adopcyjnym. Rodzice poszukujący dziecka gotowi są zapłacić za nie duże pieniądze. Co na to prawo? O handlu można mówić tylko wtedy, gdy wiąże się z intencją wykorzystania człowieka, np. do prostytucji, sprzedaży na narządy. Do więzienia na 5 lat może trafić osoba, która dla materialnych korzyści zajmuje się organizowaniem adopcji. Takie przypadki się zdarzają, a pośrednicy kontaktują się z rodzicami na forach internetowych. Jakie zagrożenia niesie za sobą adopcja ze wskazaniem? Adopcja ze wskazaniem niesie ze sobą wiele innych zagrożeń. Matki nie zgłaszają swoich dzieci do ośrodków ani nie zostawiają w szpitalach, tylko szukają im rodziców najczęściej przez internet. Rodzice biologiczni i adopcyjni kontaktują się ze sobą na forach, rozmawiają przez telefon (w zwykłej adopcji rodzice adopcyjni wiedzą o rodzicach biologicznych tyle, ile zdołał się dowiedzieć o nich ośrodek, a rodzice naturalni nie wiedzą o adopcyjnych nic). Pytanie tylko, czy matka dająca ogłoszenie: „Oddam dziecko w dobre ręce” mówi przyszłym rodzicom, że w czasie ciąży piła, więc dziecko może mieć alkoholowy zespół płodowy (FAS), brała narkotyki, jest na lekach psychotropowych? Tak jak kandydaci na rodziców starają się jak najlepiej (nie zawsze szczerze) zaprezentować przed biologiczną matką, tak i ona może coś zataić. W ośrodku jest czas na poznanie prawdy i doświadczeni pracownicy. Matka biologiczna, która zna nowy adres dziecka, potrafi nachodzić rodziców adopcyjnych, straszyć odebraniem dziecka, żądać pieniędzy. Chociaż w świetle prawa nie ma na to szans, już sama świadomość tego wszystkiego budzi w rodzicach adopcyjnych lęk i zaburza rodzinny spokój. Można trafić na matkę, która zaraz po urodzeniu pozwoli na zamieszkanie noworodka w nowej rodzinie, a przed upływem 6 tygodni odbierze dziecko, bo chodziło jej o to, żeby wyłudzić pieniądze. Kobietom decydującym się na ten rodzaj adopcji wydaje się, że wybiorą dla dziecka najlepszy dom. Problem w tym, że zwykle nie radzą sobie z własnym życiem, nie mają ani odpowiedniej wiedzy, ani możliwości, żeby dokonać właściwej weryfikacji. Wprawdzie sąd w razie wątpliwości może odesłać potencjalnych rodziców do ośrodka adopcyjnego na badania psychologiczne i wywiad środowiskowy. To pozwala wierzyć, że dziecko nie trafi do osób nieodpowiednich. Ale czy trafi do najlepszych? Właściwe przygotowanie rodziców adopcyjnych ma zapewnić Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Zgodnie z nią wszystkie osoby starające się o adopcję muszą przejść szkolenie w ośrodku adopcyjnym. Kiedy powiedzieć dziecku, że zostało adoptowane? W urzędzie stanu cywilnego rodzice adopcyjni dostają odpis nowego aktu urodzenia z ich nazwiskiem i adnotacją, że to oni są rodzicami. Stary akt zostaje utajniony. Gdy dziecko skończy 18 lat i zechce dowiedzieć się, kim są jego biologiczni rodzice, będzie mogło wystąpić o odtajnienie. Ale utajnienie wiedzy o rodzicach biologicznych to jedno, a poinformowanie dziecka o adopcji to drugie. Zdaniem specjalistów dziecko powinno jak najwcześniej dowiedzieć się, że jest adoptowane, najlepiej w wieku przedszkolnym. Życie pokazuje, że na ogół utrzymanie tajemnicy się nie udaje i dziecko wcześniej czy później dowiaduje się o wszystkim od „życzliwych”, co wiąże się z poważnym szokiem. Jak powiedzieć prawdę? Zaufaj intuicji i pomysłowości. Klimat takiej rozmowy powinien być ciepły, pełen życzliwości. Mów w sposób przejrzysty, prawdziwy: ja jestem twoją mamą, a ty adoptowanym synkiem. Gdy dziecko spyta, co to znaczy, spokojnie wytłumacz, tak jak tłumaczysz inne słowa. Można opowiedzieć bajkę o adoptowanej dziewczynce, podkreślając, że rodzice bardzo na nią czekali. Ważne, żeby postawić sprawę jasno: mama cię nie urodziła, ale kochamy cię i jesteś naszym dzieckiem. Maluch w sposób naturalny to zaakceptuje i adopcja nie będzie mu się kojarzyła negatywnie. Nie wolno mówić dziecku, że zostało porzucone, bo to rodzi traumę. Lepiej powiedzieć, że dokładnie nie wiadomo, dlaczego rodzice nie mogli się o nie zatroszczyć, zapewniając: mama na pewno cię kochała, bo cię urodziła. Jakie są formy opieki zastępczej? Adopcja – tworzy między dzieckiem a rodzicami adopcyjnymi taki związek jak między naturalnymi rodzicami a dzieckiem. Zmieniony zostaje akt urodzenia, w miejsce danych rodziców naturalnych zostają wpisane dane rodziców adopcyjnych. Dziecko przyjmuje nowe nazwisko (można też zmienić imię), nie kontaktuje się z rodzicami biologicznymi. Rodzina adopcyjna nie podlega żadnej kontroli, nie dostaje środków na utrzymanie dziecka. Z mocy prawa staje się ono po prostu dzieckiem nowych rodziców. Rodzina zastępcza – czasowo zastępuje rodziców biologicznych. Otrzymuje z opieki społecznej środki finansowe na częściowe pokrycie kosztów utrzymania dziecka. Sposób sprawowania opieki jest kontrolowany przez sąd i instytucję finansującą. Dziecko kontaktuje się z rodzicami naturalnymi, o ile sąd nie postanowi inaczej. Gdy sytuacja rodziny naturalnej się poprawi, sąd orzeka powrót dziecka do własnej rodziny. Pogotowie rodzinne – jest to forma rodziny zastępczej. Może w nim przebywać nie więcej niż 4 dzieci, nie dłużej niż rok. Często trafiają tu noworodki, które po uregulowaniu ich sytuacji prawnej są adoptowane. Rodzinny dom dziecka – może w nim przebywać 4–8 dzieci, w szczególnych przypadkach więcej. Dzieci w różnym wieku, indywidualny plan pracy z każdym, utrzymywanie kontaktów z rodzicami biologicznymi sprawiają, że jest to najtrudniejsza forma opieki zastępczej. Domy dostają z pomocy społecznej środki na bieżące wydatki. Utrzymują kontakt z ośrodkiem pomocy społecznej i powiatowym centrum pomocy rodzinie i są przez nie kontrolowane. Jak załatwić formalności związane z adopcją? Oto, jak wyglądają główne etapy procesu adopcyjnego (dokładna procedura w poszczególnych ośrodkach może się nieco różnić): 1. Wstępna rozmowa i zebranie dokumentów ( akt zawarcia małżeństwa, zaświadczenia o stanie zdrowia, że nie jest się zarejestrowanym w poradni zdrowia psychicznego i odwykowej, o leczeniu niepłodności, zarobkach, niekaralności, opinia z miejsca pracy). 2. Spotkanie z pedagogiem i psychologiem (poznanie motywów adopcji, możliwości i predyspozycji psychicznych kandydatów na rodziców). 3. Wywiad środowiskowy (wizyta w domu ma na celu sprawdzenie warunków socjalnych i bliższe poznanie kandydatów). 4. Udział w szkoleniu (przybliżenie problemów związanych z adopcją dziecka i sposobów ich rozwiązania). 5. Zakwalifikowanie kandydatów do adopcji (komisja kwalifikacyjna ośrodka sporządza opinię potrzebną do złożenia w sądzie rodzinnym). 6. Przedstawienie informacji o wybranym dziecku (omówienie jego sytuacji rodzinnej, stanu zdrowia). 7. Pierwszy kontakt przyszłych rodziców z dzieckiem tam, gdzie ono przebywa, np. w domu dziecka (można porozmawiać z wychowawcą, psychologiem, lekarzem placówki, od tej pory wolno odwiedzać dziecko). 8. Sporządzenie wniosku do sądu rodzinnego o przysposobienie dziecka i złożenie go z dokumentacją zebraną w ośrodku (pracownicy ośrodka uczestniczą razem z rodzicami w postępowaniu sądowym). 9. Najczęściej sąd pozaprocesowo wyraża zgodę na zabranie dziecka do domu na tzw. okres preadopcyjny, na drugiej rozprawie, adopcyjnej, orzeka przysposobienie. 10. Po uprawomocnieniu postanowienia (21 dni) sporządzana jest nowa metryka urodzenia dziecka. Polecamy wideo: adopcja a rodzina zastępcza miesięcznik Zdrowie konsultacja: Zofia Dłutek, psycholog, dyrektor Katolickiego Ośrodka Adopcyjno-Opiekuńczego w Warszawie

czy adoptując dziecko dostaje się pieniądze